Je Ego Voorbij

Ben je constant aan het vechten met het stemmetje?

Ja, ik bedoel dat stemmetje, het stemmetje die we ook wel onze “interne monoloog” noemen.  Het stemmetje die door veel van ons – per abuis – ervaart wordt als  “De stem der reden”. Vaak geeft het stemmetje aan, dat je nooit dat nieuwe ding zou moeten gaan proberen wat je eigenlijk wel zou willen. Of je moet zeker ook nooit dat leuke meisje benaderen, enz. Enz.

Bekend dat stemmetje? Ja, echt? Weet je al over welk stemmetje ik het heb?

DAT STEMMETJE IS ALS HET WARE DE INTERCOM VAN HET EGO, en dat stemmetje is NIET, ik herhaal NIET je vriend.  Het is totaal niet geïnteresseerd in jouw geluk, comfort of tevredenheid. Het is eigenlijk alleen maar aanwezig om jou ontwikkeling zo langzaam mogelijk te laten verlopen. Liefst moet eigenlijk gewoon altijd hetzelfde blijven. Niet iets nieuws of zo opzoeken. Joh, da’s allemaal maar gedoe, en onzin. Zo gaat het toch goed. En ja, je bent nu 1-maal lelijk, arm, of je hebt pech gehad, of wat voor excuses het stemmetje ook allemaal aandraagt.

Het EGO is slechts een 1 van de dobbelstenen waarmee je met jezelf  “Mens erger je niet” speelt. Constant gooi jij jezelf alleen weer van het bord. Herinner jij nog de frustratie als een familielid je eraf wipte? Kutspel inderdaad. Die pion als ego is door ons automatisch aangemaakt in ons hoofd. Het begint eigenlijk samen met onze taalontwikkeling. Zonder erover na te denken, bedraden we met het leren van taal ook de interne intercom. Best wel fijn om taal te leren, tenminste als de functie van de interne intercom niet zo onhandig voor jezelf was.

Het lijkt wel of hij je tegenhoudt bij die dingen die goed voor je kunnen zijn, en laat doorzetten voor de dingen die slecht voor je zijn. Ooit, wel eens gedacht. “Had ik nou maar geluisterd naar het stemmetje”, alleen toen zette je door. De interne intercom stond toen wat zachter zeker. En op de momenten dat je het eigenlijk het minst kan gebruiken, ga je lekker zitten luisteren. Mens erger je niet, wordt dan wel erg moeilijk. We beginnen ons eigenlijk steeds minder te voelen. Vaak worden we zelfs kwaad op onszelf.  Wat een sukkel zijn we toch. Zouden we maar kunnen veranderen, verzuchten we moedeloos.

Luister (of beter gezegd LEES),  Het EGO is slecht een visie op onszelf. Het EGO is gebaseerd op verzamelde (ontvangen) en geprojecteerde (verzonnen, verbeelde) veronderstellingen hoe we gezien worden door anderen. Het is niet JIJ! HET IS NIET JIJ. HET IS NIET JIJ! HET IS NIET JIJ!

Als je begint om jezelf te zien als een begrip, [“Ik heet Pietje”] dan start je ook met jezelf eigenschappen toe te dichten. Die eigenschappen worden je gegeven door mensen om je heen (zoals je ouders, die je vertellen dat je z’on leuke jongen, mooie jongen, slimme jongen, bent, enz…). : “Pietje is een leuke, knappe en slimme jongen”

Het EGO voorbij

De uitdaging is nu om te leren hoe je moet communiceren met dat kleinzielige ego van je (iedereen zijn ego is kleinzielig). En waar velen dan gelijk de fout in gaan, is dat ze hun ego inderdaad zien als zichzelf. Gelukkig weet jij nu beter.  Kun jij je nog herinneren, dat je vaak kwaad op jezelf werd? Eigenlijk werd je dan kwaad op het ego. Alleen het ego is verschrikkelijk kleinzielig, en heeft eigenlijk alleen maar angst te bieden. Die angst heeft te maken met vernedering, schaamte, of afgang. Het ego voelt zich dan namelijk wat kleiner worden. En dat wil het ego niet. OOOOH, nee!

“Aha, vandaar kleinzielig SmoothDoc?” Inderdaad… en daaruit volgt weer dat het ego slechts 1 agendapunt op de agenda heeft staan: het wil niet kleiner worden. Het wil die “belangrijke rol” als interne intercom kunnen blijven spelen. Het zal er alles aan doen om die macht over jou in stand te houden. Hoe langer het ego die macht heeft, hoe meer het gestaag zijn macht vergroot. Allerlei zenuwcellen in je hersens sterven af, en nieuwe worden aangemaakt met als enige doel het nog beter luisteren naar “het stemmetje”. Het stemmetje heeft namelijk geen werkelijke macht. Degene die luistert naar de interne intercom heeft dat wel. En wie is dat? Wie luistert naar de interne intercom?”

“Aha, dat ben ik dan zeker, SmoothDoc?” Inderdaad. Mijn excuses voor de belerende toon trouwens. Weet je gelijk waarom je nooit een workshop bij ons dient te doen.

JIJ wilt misschien je horizon wel wat verbreden, zodat je ook nieuwe ervaringen gaat meemaken. Alleen eerst moet je dan even langs het Ego. Ga niet langs start, ga eerst langs de gevangenis om met een ander bordspel de metafoor te maken. We moeten dus de boel voor het ego een beetje flink sussen om het ego voorbij te kunnen gaan. Je ego moet denken dat het geen gevaar loopt kleiner te worden.

Om je ego voorbij te gaan vraagt dat aan jou om je zelfvertrouwen en eigenwaarde te versterken. Je dient deze 2 voor jou waardevolle begrippen te versterken. TE VERSTERKEN tot op het niveau dat het ego je niet zoveel angst weet aan te jagen om iets nieuws te doen. Of in ieder geval je zelfvertrouwen te versterken zodat je weet dat je het kan volhouden. Om jezelf dwingen voorwaarts te gaan, ondanks het soms schreeuwende, huilende en zelfs smekende ego. Het ego wat ook allerlei excuses in je hoofd als een beleefde boer laat opborrelen. Ze is te mooi, ze is te lelijk, ze is te middelmatig, ze is aan het bellen, ze is bezig, ze is misschien wel een bitch enz, enz. Het ego rochelt en kotst maar in het wilde weg wat op – moet je maar denken.

Het is namelijk ONMOGELIJK om je vaardigheden aan te scherpen of te verbeteren zonder TOTALE MISLUKKING te riskeren. En iets laten mislukken is iets wat een kleinzielig ego BESLIST niet wil wat je doet. Want als jij zou falen, dan schaamt het ego zich. En dat wil het ego niet. OOOOH, nee!

Eerst komt het moment dat jij accepteert dat jij niet jezelf KAN LATEN ONTWIKKELEN zonder kans op mislukking. Af en toe een mislukking is zelfs een gegeven. Net zoals af en toe geluk een gegeven is. Alleen je moet op zijn minst wel meedoen aan de loterij. Zelf het winnende ticket vinden op straat, is wel een erg kleine kans. Als je een miljoen keer meespeelt, dan gaat het toch wel eens minstens een paar keer gebeuren dat je wint. WINNING! Alleen het ego laat jouw tijgerbloed graag steken in een met methaangas borrelende drab van minderwaardigheid en depressie. Dit in plaats van te kiezen voor jouw eigen expressie. Het onderdrukt jouw eigen expressie, zodat het ego maar niet de kans loopt om zich te moeten schamen. Het helpt als je weet dat het ego niet JIJZELF bent. Het ego kan ook NIETS, en dan ook NIETS doen om jou pijn of schade te berokkenen zonder jouw toestemming.

Inderdaad – het ego is zelf totaal machteloos. Het is inderdaad maar een halfparasiet, zoals de maretak. Om het een hele parasiet te noemen, is eigenlijk te veel eer voor zoiets machteloos als het ego. Het is eigenlijk een soort naargeestige Prins Carnaval. Het heeft de goud geverfdde kartonnen sleutel van jouw Oeteldonk, alleen bij algemeen onheil weet iedereen dat je dan toch echt de burgemeester dient te bellen. Want waar is het ego als je 1 x per jaar seks hebt met een vrouw die je eigenlijk niet eens leuk vindt? Zegt het dan tegen je: “Goed gedaan van mij hè” Ik wed dat je ergens iets gedaan hebt, wat tegen het ego inging. Het ego is dan doodstil. Bang dat je merkt dat je ondanks het ego succes hebt gehad. Misschien fluistert het nog wat, als “goh, geluk gehad ondanks…..dat je …….?”

Het ego kan echt alleen maar een beetje schreeuwen in je hoofd. Het ego probeert je steeds te overtuigen van de totale waanzin van jouw nieuwe plannen….ALLEEN ALS JE VERTROUWEN HEBT IN JEZELF, dan kan je een simpel antwoord geven naar “het stemmetje”.  Je geeft eigenlijk hetzelfde antwoord als dat je zou geven aan een vervelende, kleinzielige buurman. Zón ontzettende klojo buurman die af en toe wat irritants roept van achter zijn keurig gesnoeide hoge heg. Het meeste heb je die buurman natuurlijk te pakken als je onverstoorbaar “dank je wel” roept, en doorgaat met je eigen agenda.

Enfin dat is natuurlijk de verlichte optie. Je kan ook gewoon het stemmetje uitschelden voor alles wat lelijk is. Het heeft je namelijk niet heel veel gebracht, of wel? Kijk maar wat voor jou het beste werkt. Het is net als iemand in een andere auto boos met een vuist naar je zwaait. Als je vriendelijk glimlacht maakt ze dat helemaal radeloos. Ze hebben geen idee meer wat ze nu moeten doen. Waarom probeer je het niet eens? En geloof nou niet dat je ego het gelijk opgeeft. Oh, nee. Wat dat betreft is het een vervelende halfparasiet.

Dus iedereen moet eens teruggaan naar de enthousiaste  avonturen van zijn jeugd. En dat was voordat het ego zich wat aantrok van kritiek (soms ingebeeld) van anderen.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Het begint wel met te beseffen dat het ego niet degene is die de touwtjes in handen heeft. Het ego is niet JIJ.

Wil jij jezelf eens echt daarin verder gaan ontwikkelen. Wil je eens echt je ego op zijn donder geven? Wil je echt je ego voorbij?

Boek dan onze versiercursus of neem ons boek met versiertips Uitgaan van Jezelf. vrijblijvend 60 dagen op zicht.

En wil je meer versiertips ontvangen voor jou als man? Schrijf je gratis in op onze nieuwsbrief vrouwen versieren.